ff iets om over na te denken, als k t mail leest sowieso niemand t, maar ach, nou ook de helft niet omdat t te langs is, maar t proberen waard, misschien heb je dr wat aan, onbelangrijk of t nou echt gebeurd is of niet....(misschien eindelijk es een diepzinnig topic....)
KEUZES
Rob is het soort jongen dat je met liefde haat. Hij is altijd in een goede
bui en heeft altijd iets positiefs te zeggen.
Als iemand hem zou vragen hoe het met hem ging, zou hij antwoorden;
als het nog beter met me ging, dan was ik een tweeling. Hij was een
natuurlijke
motivator.
Als een werknemer een slechte dag had, dan was Rob daar om hem te vertellen
naar de positieve kant van de situatie te kijken.
Door het zien van deze stijl werd ik nieuwsgierig. Dus op een dag ging ik
naar Rob en vroeg hem; ' ik snap het niet.
Je kunt toch niet altijd een positief persoon zijn? Hoe doe je dat?'
Rob antwoordde: "Elke ochtend als ik wakker word, dan zeg ik tegen mezelf,
je hebt twee keuzes. Je kunt kiezen in een goede bui te zijn of je kiest er
voor om in een slechte bui te zijn. Ik kies er voor om in een goede bui te
zijn.
Elke keer als er iets vervelends gebeurt, kan ik er voor kiezen om
slachtoffer te zijn of ik kan er voor kiezen om er van te leren. Ik kies er
voor om er van te leren. Telkens als iemand bij me komt klagen, kan ik
kiezen om hun klagen te accepteren of ik kan ze de positieve kant van het
leven wijzen.
Maar natuurlijk! Zo makkelijk is het niet, protersteerde ik.
Dat is het wel, zei Rob. Het leven gaat constant over keuzes.
Als je alle rotzooi weghaalt, dan is elke situatie een keuze. Je kiest hoe
je reageert
op situaties. Je kiest om in een goede bui te zijn of in een slechte bui.
Moraal van het verhaal; Het is jouw keuze hoe je je leven leidt.
Ik paste vlak daarna toe wat Rob had gezegd. Ik verliet de "tower industry"
om mijn eigen zaak te beginnen. We verloren contact maar ik dacht vaak aan
hem wanneer ik een keuze over mijn leven maakte in plaats van er op te
reageren.
Enkele jaren later hoorde ik dat Rob betrokken was bij een ernstig ongeluk.
Na gevallen te zijn van een 60 voet hoge communicatie toren.
Na 18 uur opereren en weken van intensive care, was Rob ontslagen uit het
ziekenhuis met pinnen in zijn rug. Ik zag Rob ongeveer zes maanden na zijn
ongeluk. Toen ik hem vroeg hoe het met hem ging, antwoordde hij: als het
nog beter met me ging, dan
was ik een tweeling. Wil je mijn littekens zien?
Ik sloeg zijn aanbod af maar ik vroeg hem wel wat er door zijn hoofd was
gegaan op het moment dat het ongeluk plaats vond. "Het eerste dat door mijn
hoofd ging was het welzijn van mijn dochter die weldra geboren zou worden,
antwoordde Rob.
Toen, op het moment dat ik op de grond lag, herinnerde ik me dat ik twee
keuzes had. Ik kon ervoor kiezen om te leven, of.. Ik kon ervoor kiezen om
dood te gaan. Ik koos voor het leven. Was je niet bang? Verloor je het
bewustzijn? Rob ging verder;
het ambulancepersoneel was geweldig. Ze bleven me vertellen dat alles in
orde zou komen, maar toen ik de Eerste hulp werd binnengereden en ik zag de
uitdrukkingen op de
gezichten van de dokters en zusters, werd ik heel bang. In hun ogen las ik:
dit is een dode man. Dus ik wist dat ik actie moest ondernemen.
Wat heb je toen gedaan? vroeg ik. Wel, er was een grote zuster die vragen
naar me schreeuwde, zei Rob. Ze vroeg of ik allergisch was voor iets. "Ja,
antwoordde ik. De dokters en zusters stopten met werken, terwijl ze
wachtten op mijn antwoord.
Ik nam een diepe teug adem en schreeuwde "zwaartekracht".
Over hun gelach heen vertelde ik hen: Ik kies er voor om te leven.
Opereer me alsof ik leef, niet alsof ik dood ben. Rob leefde, dankzij de
vaardigheid van de dokters, maar absoluut ook door zijn geweldige houding.
Ik leerde van hem, dat we elke dag de keuze hebben volledig te leven.
Houding, per slot van rekening, is alles. Daarom, maak je geen zorgen om
morgen, want morgen zal voor zichzelf zorgen. Elke dag heeft genoeg
problemen van zichzelf.
Per slot van rekening is vandaag het morgen waar je je gisteren zorgen om maakte.